Costa Rica rondreis

23 + 24 januari.
Na het afleveren van boxer Birka op haar logeeradres bij onze vriend Herman sliepen wij in hotel Ibis bij Schiphol om toch vooral maar vroeg genoeg te zijn. Dat lukte allemaal en het vliegtuig naar Panama vertrok op tijd. Een lange zit was het, maar we werden goed verzorgd met eten, drinken, warme handdoekjes en nog maar weer eens een bekertje water. De overstap in Panama verliep vlot en aangekomen in San Jose bleek ook de bagage compleet te zijn. Wouter, onze neef, stond op ons te wachten, de douane deed niet moeilijk (rookworst en haring werden niet ontdekt) en toen vlug naar Wouters huis. Het was een weerzien na heel wat jaren, maar omdat wij een lange dag hadden mochten we op tijd naar bed. Wouter en Nicole hadden zelfs hun eigen bed voor ons opgemaakt!
25 januari. Deze dag was gevuld met een ritje naar Paraiso met Nicole, de pinautomaat was het doel. Later op de dag liet Wouter ons het bedrijf zien, we waren onder de indruk van de oppervlakte van de kassen, er is daar in 18 jaar heel wat tot stand gebracht!
's Middags moest er een vracht stekken naar het vliegveld, Rob reed mee en ik zat lekker op het terras naar de vogels te kijken.
26 januari. Wouter heeft ons eerst het gezamenlijke bedrijf met zijn Zwitserse partner laten zien. Ook hier grote oppervlakte kas, maar de teelt levert niet voldoende op, ze denken erover te stoppen.
Eind van de middag pakten we onze koffers, we gingen met elkaar in San Jose eten voordat wij in het hotel werden afgezet voor onze tocht naar Tortuguero.
27 januari. Om 7 uur stond de bus voor het hotel en nadat er nog meer hotelstops waren geweest was de bus vol en vertrokken we naar het Nat. Park (NP) Tortuguero,dat vooral beroemd is om de zeeschildpadden, die er hun eieren komen leggen op het strand. Maar daarvoor waren we niet in de goede tijd, helaas. Na een rit van 3 uur, onderbroken voor een ontbijtstop, waren we bij de rivier. Alles in de boot en varen maar. Ruim anderhalf uur varen door de bossen, 1 krokodil gezien en toen werd het ineens breed water: de lagune waar het dorp Tortuguero en veel hotels aan liggen. We gingen naar Mawamba Lodge, een prachtig complex met leuke houten bungalows in een tuin met tropische planten. Meteen aan tafel voor de lunch en uitleg door onze gids Piero over het programma. Allereerst een tochtje per boot naar het dorp en te voet over het strand terug. Onderweg een vlucht fregatvogels gezien. Om 17.30 u verzamelen voor de nachtwandeling. Met de boot naar de overkant van de lagune en het bos in over een betonpad. Het pad ligt een stukje boven de grond op palen, er zijn natte stukken. De bouw ervan duurde 4 jaar, er is geen boom voor gekapt. We hoorden brulapen en toekans, zagen groene kikkers met rode ogen, hoorden padden en zagen jonge oranje tarantula's (de volwassen spin is zwart). Verder veel krekels en sprinkhanen en een opgerolde adder op een tak die rustig doorsliep terwijl er 10 zaklantaarns op hem gericht werden. Om 8 uur waren we terug bij de boot, het pad is 2 km. lang, we liepen dus voetje voor voetje en stonden vaak stil. Het is echt donker in zo'n bos vol geluiden. Terug naar de lodge en gelukkig weer wat te eten.
28 januari. early morning excursie: na koffie om 6 uur vertrok de boot, de zon kwam net op boven de palmen aan het strand. We voeren grotendeels op de rivier, een paar keer ook kleine zijriviertjes in. We zagen brulapen, capucijnerapen en slingerapen (meer soorten zijn daar niet. Verder: ijsvogels, visarend, veel reigers: blauwe, witte en tijger (gestreept). 2 soorten witte: 1 met groene poten, dit is een jonge blauwe! en de kleine zilverreiger met de gele tenen. Een basiliskhagedis (loopt over het water), grote leguanen, die boven in een boom lagen te zonnen en eentje die vlak voor onze neus door de apen uit de boom werd gekieperd en zag net aan een tak kon vastgrijpen zodat hij mooi zat voor de foto. En een heel kleine krokodil (kaaiman).
Na het ontbijt te voet door het park van de lodge, uitleg over de planten en bomen en hun geneeskrachtige werking. Zelfs voor schoonmoeders! De gids is een echte fan van de natuur. We eindigden bij de vlinderkassen (o.a. grote blauwe vlinders) en de kikkertuin, waar we de groene met de rode ogen en de zwart/groene zagen.
Na de lunch weer de boot in, nu voor een tocht door de zijkanalen van de lagune, een mooie indruk van het tropisch regenwoud met de uitbundige plantengroei en veel dieren. Weer 3 soorten apen, zoetwaterschildpadden, reigers, jacaranda's en leguanen (zie foto's).
Het verblijf in Mawamba is geweldig, maar wel vermoeiend, aan het eind van de middag even in het zwembad en toen rust tot het diner. Erna ook rust, want we gingen maar weer vroeg naar bed.
29 januari. De dag van vertrek, jammer genoeg. Na het overvloedige ontbijt alles ingepakt en om 9 uur de boot in. De terugweg lijkt altijd korter, er werd flink doorgevaren. Om 10 uur bij de aanlegzandbank. We hoefden niet lang op Wouter te wachten, die ons kwam ophalen voor een tochtje naar zijn bomenproject in Cariari. Hij heeft de grond ruim 4 jaar geleden gekocht en is begonnen met het plantrijp maken voor bomen. Het terrein is 40 ha. groot, inmiddels het grootste deel met bomen beplant. Houtwinning en natuurbehoud zijn zijn doel, hij heeft verschillende soorten geplant en hoopt na 10 jaar de eerste snelgroeiers te kunnen kappen, zagen en verkopen. We liepen het hele terrein door, er zijn een paar moerassige stukken en hier en daar is het vrij nat, dus de kraan bij het huisje van de opzichter deed goed dienst om de schoenen weer toonbaar te maken.
Verder naar Guapiles, waar de huurauto op ons wachtte. Na de formaliteiten laadden we onze bagage in en vertrok Wouter richting huis (3 uur te gaan). Wij gingen de andere kant uit, naar Sarapiqui en de Selva Verde lodge. Groot opgezet met clusters van bungalows op palen, verbonden door overdekte gangen ( niet overbodig want het regent er vaak), ertussen allerlei bloeiende planten en rondom regenwoud. Het duurde wel even voordat we de weg tussen bungalow en restaurant in het hoofd hadden, aanvankelijk voelden we ons in een doolhof. 's Avonds in het restaurant zaten 2 Nederlandse heren naast ons tafeltje, zij hadden de kikkers ontdekt, ik moest even mee en inderdaad, er zaten een paar groene met rode ogen en blauwgestreepte poten. Dit is een soort mascotte voor Costa Rica, de kreet Pura Vida hoort erbij. Later heeft Rob foto's gemaakt terwijl ik de zaklantaarn richtte, flitsen mag nl. niet.
30 januari. Het plan was om met de vogeltocht van 6 uur mee te gaan, maar toen wij bij de startplaats kwamen was er niemand. Later bleek dat we ons hadden moeten opgeven. Blijkbaar dus geen andere liefhebbers. We hebben het terrein van de lodge verkend, bij de rivier waren reigers en ook weer kikkertjes, dit keer de zwart/groene. Later op de ochtend liepen we de wandeling aan de overkant van de weg, ook bij de lodge horend. Nu, dat was zweten! Maar een geweldige ervaring, door het natte regenwoud, klimmen, dalen, over bruggetjes. Niet veel vogels gezien, 1 met een lange staart, blauwkroon motmot. (zie foto's op flickr. Verder is er een voertafel bij het restaurant, vanaf het balkon heb je mooi zicht: op een gegeven moment zaten er 6 kleine toekans tegelijk van het fruit te eten, zelfs een eekhoorn kwam eropaf. Ook hier is het eten overvloedig, 3 keer per dag een goed voorzien buffet, zodat we 's avonds vroeg het bed in rollen.
31 januari. Half zeven op, op tijd vertrokken naar de volgende lokatie. De routebeschrijving was goed te volgen, bij de brug waar leguanen moesten zijn waren die er ook echt, dank zij het groenteafval van het restaurant ernaast.In Aguas Zarcas dronken we koffie en kochten broodjes voor onderweg, wegens ons gebrek aan Spaans was er wat verwarring wat we eigenlijk wilden. Het kwam natuurlijk goed.
Het doel was Arenal NP. Onderweg de lodge gebeld en er was een kamer beschikbaar. Na het droppen van de bagage een flinke wandeling gemaakt naar de waterval, een hangbrug en de boerderij, die bij het park hoort. Bij het restaurant is ook weer een groot balkon, vogels voeren hoort erbij en we zagen er weer heel wat. Inmiddels een klein vogelgidsje gekocht, anders weet je niet wat je ziet (toch niet, want die vogels zijn razendsnel). De vulkaan Arenal is al twee jaar rustig, de lavastroom waar we ons op hadden verheugd bleef uit, bovendien hebben we de top niet 1 keer gezien, zware bewolking. Het is ook koud daar.
Het eten was weer goed, alleen de champignonsoep smaakte naar aspergesoep en omgekeerd, geen verschil dus, een flinke plons room maakte het lekker zwaar.
Rob heeft weer foto's op flickr: google rob stoeltje, photostream.
Allemaal de hartelijke groeten van Rob en Inge.