Grote bomen
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg inge
03 Juni 2014 | Verenigde Staten, Lodi
25 mei/26 mei. Het Sequoia en Kings Canyon Nat. Park vandaag gereden. Wat een bomen, wat een uitzichten! Heerlijk weer, nog steeds druk in het park. We hebben de weg door Kings Canyon helemaal uitgereden, een prachtige rit, waarvan het laatste stuk langs de Kings Rivier liep. We begonnen op 2000 m., daalden tot 900 en klommen toen weer tot 2000. Toen werd Rob het een beetje moe, dat alsmaar bochten draaien. Op de camping Grant Grove in het park was een plaats vrij, morgen gaan we nog een keer de enorme sequoia’s die hier staan bekijken. De Grant Tree genoemd naar Generaal Grant, is de tweede in grootte (81m. hoog) en nog levende boom. Hij is ongeveer 2000 jaar oud en meet aan de voet 12 meter doorsnee. In 1926 werd deze boom benoemd tot nationale kerstboom! De Grove is een park waar een aantal van deze reuzen bij elkaar staan; er ligt een omgevallen stam, helemaal uitgehold waar je rechtop door kunt lopen. De rest van de dag een beetje op de camping in de zon gezeten, de grote drukte is voorbij.
27 mei. Op tijd weg uit het park want voordat je bent afgedaald duurt wel even. Het doel was Fresno, er moet gewassen worden. Bij het eerste winkelcentrum direct een wasserette gevonden en daarna boodschappen gedaan. Fresno ligt in de grote vallei middenin California, je voelt het verschil, warm! Doorgereden naar Yosemite Park, door een bord “scenic byway” (mooie omweg) lieten we ons verleiden en reden een inderdaad mooie route, die wel wat langer was dan bedoeld. We haalden het park niet, maar in het Nat. Forest, dat aan het park grenst, vonden we een plekje dat zo krap was, dat eerst de deur niet open kon vanwege een boomdrieling (3 sequoia’s tegen elkaar aan gegroeid). Door voorzichtig manoeuvreren wist Rob de auto zo te zetten dat we de deur kunnen gebruiken. Het was de laatste plek op deze kleine camping. Het schijnt dat in het Yosemite Park zelf alle campings vol zijn. Dat zien we morgen dan wel.
28 mei. Vertrokken uit het groene stille dal naar Yos. Park. Je krijgt bij de ingang van ieder Nationaal Park een krant en een kaart van het park en we besloten om eerst naar Yos. Village te gaan, het centrum van het park, om daar een campingplaats te reserveren. Vooraan is direct Mariposa Grove, hier staan ook weer de grote sequoia’s. Het was daar nog rustig en we liepen het eerste deel van het pad tot de California Tunnel Tree: in 1895 is een tunnel uit de stam gehakt om paard en wagen door te laten! Tot 1969 waren hier zelfs 2 bomen met tunnels, de andere, Wawona, werd in 1881 uitgehakt. De boom was hierdoor zo verzwakt dat hij bezweek onder de sneeuw, hij had waarschijnlijk nog wel 1000 jaar kunnen leven. Het is iedere keer indrukwekkend, deze bomen, meer dan 1000 jaar oud. Toen we verder gingen was het park behoorlijk druk geworden, langs de weg stond een verwijzing naar campingreserveringen en het lukte zowaar om een plaats te reserveren op Crane Flat, niet ver van de westelijke uitgang. Vervolgens naar Yos. Village, waar we de shuttlebus dachten te nemen. Maar dan moet je eerst wel je auto zien kwijt te raken op overvolle parkings. We waren niet de enige camper die zonder resultaat het parkcentrum weer verliet! De weg naar Glacier Point dan. Die zijweg waren we al voorbij gekomen, terug dus, er zou daar een shuttle zijn, maar niets te zien. Dan maar zelf met de auto die weg ingeslagen. De weg klimt naar 2300 m. en vanaf een groot, aangelegd uitkijkpunt heb je een panoramisch overzicht over besneeuwde bergtoppen, valleien, een rivier en twee watervallen. Het is een fantastisch punt om een indruk van dit deel van de Sierra Nevada te krijgen. Al met al heel wat gereden vandaag, morgen wat rustiger aan, we proberen een nachtje bij te boeken op Crane Flat, hoewel de plek niet riant is. Rob moest, net als gisteren, een beetje steken om de auto tussen de bomen tekrijgen; het is niet het allerscheefste plekje op dit terrein, we rollen vast niet uit bed. Wel alles opbergen voor de beren, geen zichtbaar voedsel in de cabine, alles in de kast!
29 mei. Rustige nacht, geen beer te bekennen. Eerst maar eens tanken, buiten het park, de benzine vliegt erdoor met al die bergen en in het park is het duur. 22 km. verder bij een tankstation annex grote camping kon de tank weer gevuld worden en ook onze propaantank werd bijgevuld. Terug naar het park, we hadden in het krantje gezien dat bij Yos. Village een soort kamp Bakkum (tenthuisjes) is met douches erbij. Want denk maar niet dat op parkcampings grote toiletgebouwen staan, je mag blij zijn als er een droog toilet is en een kraan! Een rustige weg langs de rivier en ineens komt er uit het bos een beer aanrennen. Rob in de remmen, beer loopt gewoon door, op weg naar het water. Het was een zwarte beer, die lichtbruin was! Zwarte beren schijnen veel kleurvariatie te tonen. De douches waren heerlijk warm en geheel opgefrist een ritje met de shuttlebus gemaakt door het centrale parkgedeelte. Het bezoekerscentrum had leuke tentoonstellingen en vertoonde een mooie film. Deze dingen zijn zo goed voor elkaar in de Nat. Parken. Zelfs een postkantoor ontbrak niet in dit dorp. Terug naar de camping (29 km), zodat je zomaar 100 km rijdt met een dagje “boodschappen doen”.
30 mei. De weg naar de Tiogapas ingeslagen, de pas en de weg zijn ’s winters dicht, vaak tot in mei. Gisteren hadden we een groot stuk verbrand bos gezien, deels buiten het park. Vorig jaar is hier een enorme bosbrand geweest en op het eerste stuk van Tioga Road zag je ook verbrande bomen. Ik weet nog dat het in het nieuws was in Nederland, men was bang voor het Yosemite Park. Het vuur is niet ver het park ingegaan, maar als je de hellingen ziet waar het heeft gebrand, kijk je toch wel anders tegen brandbestrijding aan. Tioga Road en daarna de pas waren kortom geweldig! Wat een uitzichten over de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada, enorme granietwanden en bergen, verderop grasland met rivieren en meren met smeltend ijs. We klommen tot 3000 meter, precies op het hoogste punt is de in/uitgang van het park en dan valt het gebied weer onder het Nat. Forest. Zo gauw je de pas hebt gehad verandert het gebergte, geen graniet meer maar puinhellingen. Bovenop overal nog veel sneeuw. Dalend richting Mono Lake een camping gevonden. Onderweg zagen we de nationale vogel: de bald eagle met witte kop en staart. Hier op deze camping staan enorme dennen, het waait flink en de dennen ruisen alsof we thuis zijn. Slaap je lekker bij.
-
05 Juni 2014 - 21:07
Hans En Riet:
Hallo Rob en Inge
Vandaag 4 reis verhalen tegelijk ontvangen.
Cirkel 2, Las Vegas, Death Valley en Grote bomen.
Alle reis verhalen weer met belangstelling gelezen.
Jullie naderen alweer het einde van de Amerika reis.
We kijken uit naar de nog volgende verslagen en foto's.
Groeten
Hans en Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley