Death Valley
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg inge
03 Juni 2014 | Verenigde Staten, Lodi
Death Valley.
21 mei. Vertrokken uit Las Vegas over de Strip, ’s morgens is het er niet druk. De hele route nog een keer gereden en toen de woestijn in. Bij Death Valley Junction de weg naar het Nat. Park ingeslagen. Het eerste uitkijkpunt dat we tegenkwamen is Zabriskie Point, dat een prachtig uitzicht geeft over bergen, die allerlei aardekleuren laten zien. We verheugen ons erop om morgen dit hele gebied te gaan verkennen. Op Furnace Creek (hoewel, creek? Staat geen water in) , waar ook het bezoekerscentrum van het park is, was een kampeerplek beschikbaar en de rest van de middag daar even bijgekomen van de hectiek van gisteren.
22 mei. In Death Valley bevindt zich het laagste punt van N-Amerika, het Badwater Basin ligt 86 meter beneden zeeniveau. Het gebied is berucht vanwege de hitte, temperaturen boven 40 graden zijn ’s zomers normaal met uitschieters tot ruim boven de 50! ’s Morgens zijn we begonnen met een wandeling van ruim 4 km. door de Golden Canyon. Die eindigt bij de Red Cathedral, zoals de naam zegt een rode rotswand waar je een kathedraal? in kunt zien. Je loopt steeds omhoog, wat je pas merkt als je weer afdaalt, er was 90 meter hoogteverschil. Dat is niet veel, maar het was al vrij warm en het pad stenig en ongelijk. De rest van de dag bezochten we Devil’s Golfcourse: een enorm zoutveld, we reden de Artist Drive, waar je langs prachtig gekleurde rotsen rijdt en tot slot Dante’s View. Een smalle weg omhoog naar een parkeerplaats waar je over het grootste deel van de enorme zoutvlakte kijkt. Auto’s langer dan 25 ft mogen er niet komen, maar wij zijn “slechts” 23 ft, dus hup, omhoog. Het laatste stuk is steil en bochtig, stijgt 15% en eenmaal boven waren we natuurlijk weer de enige camper, andere camperaars hadden de auto een stuk lager laten staan en moesten dus lopen. Het uitzicht is adembenemend, maar of Dante hier de hel in zou zien is de vraag. Vroeg terug op de camping, komend weekend is het begin van de zomervakanties en we waren bang dat het druk zou worden. Dat viel mee, misschien wordt het al te warm hier, vandaag 38 graden. We hadden een plek met schaduw weten te bemachtigen.
23 en 24 mei. De weg vanuit Death Valley loopt door de bergen en bij een uitkijkpunt over een canyon vlogen daar ineens twee straaljagers door, we keken er bovenop. Rob wist er een foto van te maken. Verder langs Owens Lake naar weg 395, die aan de oostkant van de Sierra Nevada loopt. Daar moest ergens een afslag zijn, die dit gebergte doorkruist en ons zo bij de grote sequoia’s zou brengen. Afslag niet te vinden of er voorbij; fout van de kaartlezer. De volgende afslag was duidelijk aangegeven, via Lake Isabella, waar we geen geschikte overnachtingsplek zagen, naar Kernville, waar een vrolijk gezelschap onder een grote tent van het Nat. Forest zat. Behulpzame lieden gaven ons een kaartje met campingmogelijkheden langs de weg, alle officiele campings zijn vol vanwege het lange weekend. En wij maar rijden, nergens plaats voor een camper, die stroken langs de weg zijn goed voor tentjes, verder niet. Uieindelijk wisten we niet precies meer waar we waren, op goed geluk een plaats in de navigatie gezet en toen begon de eindeloze afdaling. Slingers achter elkaar, het schoot niet op. Beland bij een leegstaand wegrestaurant in California Hot Springs en daar op de parking overnacht. Het is erg druk in de Nationale Parken dit weekend, wat we de volgende dag merkten toen we weer omhoog gingen naar het Sequoia Nat. Park: filerijden en volle parkeerplaatsen. Maar we hebben de grote sequoia’s gezien, zelfs de allergrootste, die General Sherman heet en zonder top (eruit gewaaid) 62 meter hoog is met een omtrek van ruim 30 meter aan de voet. Er zit 1400 m3 hout in; de boom is niet dood, maar neemt nog toe in omvang. Deze bomen kunnen meer dan 2000 jaar oud worden. Rondom deze boom is een park aangelegd, als je op de parkeerplaats staat ben je op dezelfde hoogte als de top van de boom, je moet dus 62 meter dalen om bij de voet te komen. Daar ben je niet alleen, honderden mensen komen op deze bijzondere bomen af, iedereen moet op de foto voor de boom, er zijn 4 parkeerterreinen en shuttlebussen met bezoekers rijden af en aan. Ook deze dag duurde lang, het was 5 uur en we zaten nog steeds op meer dan 2000 m. hoogte. In het Nat.Forest vonden we een vrije kampeerplaats, zonder voorzieningen. Van alle campings in de parken wordt veel gebruik gemaakt, kleine tentjes zijn favoriet, met een camper heb je een probleem. Vandaag een zwarte beer gezien langs de weg, alle auto’s stopten, iedereen eruit en knippen maar. Beer trok zich er niets van aan. Dit is berengebied en ik zou zelf niet graag in een tent slapen hier. Voedsel mag je niet in je auto laten, er zijn zware metalen kasten bij iedere plaats, daar moet al je eten in achter een bearproof slot! Geldt gelukkig niet voor campers, niets in de cabine laten liggen, maar in kasten en laden opbergen. Jaarlijks wordt er veel schade aangericht door beren die auto’s openbreken!
21 mei. Vertrokken uit Las Vegas over de Strip, ’s morgens is het er niet druk. De hele route nog een keer gereden en toen de woestijn in. Bij Death Valley Junction de weg naar het Nat. Park ingeslagen. Het eerste uitkijkpunt dat we tegenkwamen is Zabriskie Point, dat een prachtig uitzicht geeft over bergen, die allerlei aardekleuren laten zien. We verheugen ons erop om morgen dit hele gebied te gaan verkennen. Op Furnace Creek (hoewel, creek? Staat geen water in) , waar ook het bezoekerscentrum van het park is, was een kampeerplek beschikbaar en de rest van de middag daar even bijgekomen van de hectiek van gisteren.
22 mei. In Death Valley bevindt zich het laagste punt van N-Amerika, het Badwater Basin ligt 86 meter beneden zeeniveau. Het gebied is berucht vanwege de hitte, temperaturen boven 40 graden zijn ’s zomers normaal met uitschieters tot ruim boven de 50! ’s Morgens zijn we begonnen met een wandeling van ruim 4 km. door de Golden Canyon. Die eindigt bij de Red Cathedral, zoals de naam zegt een rode rotswand waar je een kathedraal? in kunt zien. Je loopt steeds omhoog, wat je pas merkt als je weer afdaalt, er was 90 meter hoogteverschil. Dat is niet veel, maar het was al vrij warm en het pad stenig en ongelijk. De rest van de dag bezochten we Devil’s Golfcourse: een enorm zoutveld, we reden de Artist Drive, waar je langs prachtig gekleurde rotsen rijdt en tot slot Dante’s View. Een smalle weg omhoog naar een parkeerplaats waar je over het grootste deel van de enorme zoutvlakte kijkt. Auto’s langer dan 25 ft mogen er niet komen, maar wij zijn “slechts” 23 ft, dus hup, omhoog. Het laatste stuk is steil en bochtig, stijgt 15% en eenmaal boven waren we natuurlijk weer de enige camper, andere camperaars hadden de auto een stuk lager laten staan en moesten dus lopen. Het uitzicht is adembenemend, maar of Dante hier de hel in zou zien is de vraag. Vroeg terug op de camping, komend weekend is het begin van de zomervakanties en we waren bang dat het druk zou worden. Dat viel mee, misschien wordt het al te warm hier, vandaag 38 graden. We hadden een plek met schaduw weten te bemachtigen.
23 en 24 mei. De weg vanuit Death Valley loopt door de bergen en bij een uitkijkpunt over een canyon vlogen daar ineens twee straaljagers door, we keken er bovenop. Rob wist er een foto van te maken. Verder langs Owens Lake naar weg 395, die aan de oostkant van de Sierra Nevada loopt. Daar moest ergens een afslag zijn, die dit gebergte doorkruist en ons zo bij de grote sequoia’s zou brengen. Afslag niet te vinden of er voorbij; fout van de kaartlezer. De volgende afslag was duidelijk aangegeven, via Lake Isabella, waar we geen geschikte overnachtingsplek zagen, naar Kernville, waar een vrolijk gezelschap onder een grote tent van het Nat. Forest zat. Behulpzame lieden gaven ons een kaartje met campingmogelijkheden langs de weg, alle officiele campings zijn vol vanwege het lange weekend. En wij maar rijden, nergens plaats voor een camper, die stroken langs de weg zijn goed voor tentjes, verder niet. Uieindelijk wisten we niet precies meer waar we waren, op goed geluk een plaats in de navigatie gezet en toen begon de eindeloze afdaling. Slingers achter elkaar, het schoot niet op. Beland bij een leegstaand wegrestaurant in California Hot Springs en daar op de parking overnacht. Het is erg druk in de Nationale Parken dit weekend, wat we de volgende dag merkten toen we weer omhoog gingen naar het Sequoia Nat. Park: filerijden en volle parkeerplaatsen. Maar we hebben de grote sequoia’s gezien, zelfs de allergrootste, die General Sherman heet en zonder top (eruit gewaaid) 62 meter hoog is met een omtrek van ruim 30 meter aan de voet. Er zit 1400 m3 hout in; de boom is niet dood, maar neemt nog toe in omvang. Deze bomen kunnen meer dan 2000 jaar oud worden. Rondom deze boom is een park aangelegd, als je op de parkeerplaats staat ben je op dezelfde hoogte als de top van de boom, je moet dus 62 meter dalen om bij de voet te komen. Daar ben je niet alleen, honderden mensen komen op deze bijzondere bomen af, iedereen moet op de foto voor de boom, er zijn 4 parkeerterreinen en shuttlebussen met bezoekers rijden af en aan. Ook deze dag duurde lang, het was 5 uur en we zaten nog steeds op meer dan 2000 m. hoogte. In het Nat.Forest vonden we een vrije kampeerplaats, zonder voorzieningen. Van alle campings in de parken wordt veel gebruik gemaakt, kleine tentjes zijn favoriet, met een camper heb je een probleem. Vandaag een zwarte beer gezien langs de weg, alle auto’s stopten, iedereen eruit en knippen maar. Beer trok zich er niets van aan. Dit is berengebied en ik zou zelf niet graag in een tent slapen hier. Voedsel mag je niet in je auto laten, er zijn zware metalen kasten bij iedere plaats, daar moet al je eten in achter een bearproof slot! Geldt gelukkig niet voor campers, niets in de cabine laten liggen, maar in kasten en laden opbergen. Jaarlijks wordt er veel schade aangericht door beren die auto’s openbreken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
