Varen, varen....
Door: inge
Blijf op de hoogte en volg inge
24 Augustus 2010 | Verenigde Staten, Oregon
Het begint op een bootreis te lijken!
Varen dus vanuit Prince Rupert, waar niet veel te beleven valt. Gelukkig is er een aardig museum in een zgn. long house, een huis gebouwd van zware balken zoals de First Nations (oorspronkelijke bewoners, het woord Indianen is taboe) het deden. Het is een prachtig gebouw gevuld met kunst van deze eerste bewoners. Wij zeggen kunst, maar voor de makers waren het gebruiksvoorwerpen of er was een symbolische betekenis, zoals de bekende totempalen.
De avond voor vertrek mochten we al in de haven staan, want wij moesten ons om 5.30 u melden voor inscheping. Het vertrek was om 7.30 u. precies en de tocht zou 15 uur duren. Een mooi, nieuw schip met restaurants, winkel en een heerlijk zonnedek. Bij vertrek was het mistig en we vreesden al weinig te zien, maar na een paar uur varen werd het zonnig en de bankjes aan dek waren snel gevuld.
Heel wat Nederlanders voeren mee, families met huurcampers en een reisgezelschap van Askja. We hadden gezellige buren, een Belgisch stel met 2 kinderen, die zelfs een keer meegingen naar het autodek om Ike te zien. Dat autodek ging 4 keer open tijdens de tocht, zodat Ike even kon luchten en een poot optillen, wat niet erg lukte vanwege de herrie in zo'n ruim.
Het landschap was geweldig, je vaart door fjorden, langs tientallen kleine en grote eilanden en de kapitein roept de bijzonderheden om: een verlaten dorp waar ofwel een vis-in-blikfabriek ofwel een houtzagerij was en zelfs een keer een walvis die we met enige moeite op de foto kregen. Een bultrug volgens de deskundigen.
Je komt in het donker aan in Port Hardy en van de beloofde overnachtingsmogelijkheid in de haven was geen sprake. De dichtstbijzijnde camping ded dus goede zaken.
Vancouver Island is heel toeristisch en daar hebben we flink aan meegedaan We begonnen in Telegraph Cove, een vissershaven met houten huizen op palen, waar later een legereenheid heeft gezeten. Nu zijn het allemaal winkels, restaurants en accommodatie. Aan de andere kant van de haven is een resort verrezen met nog meer hotelruimte en de haven is gevuld met jachten. Vissen is de voornaamste bezigheid van de bezoekers, je ziet ze lopen met de vangst: enorme zalmen in deze tijd van het jaar. Er wordt geadverteerd met walvistochten, wij mee. Een snelle boot, we waren 4 uur onderweg over de Johnston Strait en het resultaat was een stel orka's, bij ons heten ze zwaardwalvissen. Eigenlijk zijn het dolfijnen, de grootste die er zijn en deze zwart/witte dieren jagen in familiegroepen op vis. Je ziet ze regelmatig even bovenkomen om adem te halen en dan weer duiken. Je ziet deze dieren ook in het dolfinarium, ze handhaven zich goed in gevangenschap en zijn uitvoerig bestudeerd. Men is zuinig op deze wilde orka's, er vaart constant een bootje van de wetenschap rond om te zorgen dat de toeristenboten niet te dicht bij de dieren komen, er verongelukt wel eens een orka door aanvaring. Dat er grote zeeschepen door deze betrekkelijk nauwe zeestraat varen zagen we:2 cruiseschepen passeerden ons, een was het zeekasteel van de HAL, dat we in Skagway hadden gezien. Bij ons aan boord was Stacey, die ons allerlei bijzonderheden over orka's vertelde en aan de hand van foto's en tekeningen verschillen tussen de diverse orkafamilies in het gebied liet zien. Ook vertelde zij over bedreigingen, zoals giftige stoffen in zee en zij drong er bij ons op aan om bewust te kopen, zelfs de viswijzer werd niet vergeten! Haar enthousiaste verhalen maakten, dat wij ons bijna zelf een orka voelden en een hartelijk applausje was haar beloning toen wij het bootje verlieten.
Het zuidelijke deel van Vancouver Island met badplaatsen en de bijbehorende drukte vonden we niet zo geweldig. De weg langs de kust is overal bebouwd, we wilden Tofino bezoeken aan de andere kant van het eiland, een slingerende weg met flinke hellingen bracht ons daar. Onderweg stopten we in Cathedral Grove, een drukbezochte plek waar bomen van honderden jaren oud staan met stammen die een doorsnede halen van 1,5 tot 2 meter. De soorten zijn western red ceded, hemlock spar en douglas spar.Het is een bijzondere ervaring om tussen deze reuzen door te lopen en omdat men de omgevallen bomen laat liggen krijg je een goed idee van de afmetingen. Tofino is een populair toeristenoord, het ligt aan het eind van een schiereiland, dat grotendeels Nat.Park is.En druk! We hadden moeite om een plekje op een camping te vinden, voor veel geld konden we een parkeerplaats, meer was het niet, bemachtigen. Dat weerhield ons er niet van om ook hier een boottochtje te maken, jammer genoeg zagen we geen walvissen, wel orka's en een zeeotter, maar we hebben gevaren op de Pacific Ocean en dat is ook niet niks! We hadden het idee dat deze walvisvaarders niet zo zorgvuldig waren met de dieren als de vorige, we vonden dat er min of meer gejaagd werd. Er waren meer boten tegelijk in het gebied, waarbij een paar zodiacs, die veel sneller varen. Ook bij Victoria, onze laatste stop op Vancouver Island waren de walvisvaarders aktief, daar waren wel 6 boten tegelijk bezig, het moet een lucratieve bezigheid zijn.
In Victoria konden we de boot reserveren (al weer!) naar de overkant; Port Angeles in de VS.
Victoria is een mooie stad, doet erg Engels aan met zelfs een wassenbeelden museum en rode dubbeldekkers. Rondom de binnenhaven zijn alle toeristische highlights en wij gingen voor het Royal BC Museum.
Nou, dat is geweldig, er zijn hele landschappen nagebouwd, zoals bos, moeras en zee met de bijbehorende planten en dieren. Een indrukwekkende verzameling totempalen en veel over de levenswijze van de oorspronkelijke bewoners. Deze First Nations wonen nog over het hele eiland en het Noordwesten van Canada, maar hun oorspronkelijke levenswijze is vrijwel verdwenen na de komst van de Europeanen. Hun aantallen zijn gehalveerd door ziektes als pokken en ook alcohol en vuurwapens droegen bij tot hun ondergang. Tegenwoordig worden hun rechten wel erkend, ze wonen in dorpen met zelfbestuur; in onze ogen zijn deze dorpen armoedig en laten een groot verschil zien met de latere bewoners van Canada. De overheid geeft steun bij huisvesting en werkgelegheid en ze hebben invloed bij projecten als oliewinning en mijnbouw, die in hun gebieden gestart worden.
Hopelijk zullen de First Nations zich weten te handhaven, hun kunstzinnige uitingen zijn in veel winkels te koop, maar of ze daar een bestaan van hebben?
Over het vervolg van de reis door de staten Washington en Oregon in het volgende verslag.
Hartelijke groeten aan iedereen!
Alle Vagebonders een mooie reis naar Syrie en Jordanie gewenst!
Varen dus vanuit Prince Rupert, waar niet veel te beleven valt. Gelukkig is er een aardig museum in een zgn. long house, een huis gebouwd van zware balken zoals de First Nations (oorspronkelijke bewoners, het woord Indianen is taboe) het deden. Het is een prachtig gebouw gevuld met kunst van deze eerste bewoners. Wij zeggen kunst, maar voor de makers waren het gebruiksvoorwerpen of er was een symbolische betekenis, zoals de bekende totempalen.
De avond voor vertrek mochten we al in de haven staan, want wij moesten ons om 5.30 u melden voor inscheping. Het vertrek was om 7.30 u. precies en de tocht zou 15 uur duren. Een mooi, nieuw schip met restaurants, winkel en een heerlijk zonnedek. Bij vertrek was het mistig en we vreesden al weinig te zien, maar na een paar uur varen werd het zonnig en de bankjes aan dek waren snel gevuld.
Heel wat Nederlanders voeren mee, families met huurcampers en een reisgezelschap van Askja. We hadden gezellige buren, een Belgisch stel met 2 kinderen, die zelfs een keer meegingen naar het autodek om Ike te zien. Dat autodek ging 4 keer open tijdens de tocht, zodat Ike even kon luchten en een poot optillen, wat niet erg lukte vanwege de herrie in zo'n ruim.
Het landschap was geweldig, je vaart door fjorden, langs tientallen kleine en grote eilanden en de kapitein roept de bijzonderheden om: een verlaten dorp waar ofwel een vis-in-blikfabriek ofwel een houtzagerij was en zelfs een keer een walvis die we met enige moeite op de foto kregen. Een bultrug volgens de deskundigen.
Je komt in het donker aan in Port Hardy en van de beloofde overnachtingsmogelijkheid in de haven was geen sprake. De dichtstbijzijnde camping ded dus goede zaken.
Vancouver Island is heel toeristisch en daar hebben we flink aan meegedaan We begonnen in Telegraph Cove, een vissershaven met houten huizen op palen, waar later een legereenheid heeft gezeten. Nu zijn het allemaal winkels, restaurants en accommodatie. Aan de andere kant van de haven is een resort verrezen met nog meer hotelruimte en de haven is gevuld met jachten. Vissen is de voornaamste bezigheid van de bezoekers, je ziet ze lopen met de vangst: enorme zalmen in deze tijd van het jaar. Er wordt geadverteerd met walvistochten, wij mee. Een snelle boot, we waren 4 uur onderweg over de Johnston Strait en het resultaat was een stel orka's, bij ons heten ze zwaardwalvissen. Eigenlijk zijn het dolfijnen, de grootste die er zijn en deze zwart/witte dieren jagen in familiegroepen op vis. Je ziet ze regelmatig even bovenkomen om adem te halen en dan weer duiken. Je ziet deze dieren ook in het dolfinarium, ze handhaven zich goed in gevangenschap en zijn uitvoerig bestudeerd. Men is zuinig op deze wilde orka's, er vaart constant een bootje van de wetenschap rond om te zorgen dat de toeristenboten niet te dicht bij de dieren komen, er verongelukt wel eens een orka door aanvaring. Dat er grote zeeschepen door deze betrekkelijk nauwe zeestraat varen zagen we:2 cruiseschepen passeerden ons, een was het zeekasteel van de HAL, dat we in Skagway hadden gezien. Bij ons aan boord was Stacey, die ons allerlei bijzonderheden over orka's vertelde en aan de hand van foto's en tekeningen verschillen tussen de diverse orkafamilies in het gebied liet zien. Ook vertelde zij over bedreigingen, zoals giftige stoffen in zee en zij drong er bij ons op aan om bewust te kopen, zelfs de viswijzer werd niet vergeten! Haar enthousiaste verhalen maakten, dat wij ons bijna zelf een orka voelden en een hartelijk applausje was haar beloning toen wij het bootje verlieten.
Het zuidelijke deel van Vancouver Island met badplaatsen en de bijbehorende drukte vonden we niet zo geweldig. De weg langs de kust is overal bebouwd, we wilden Tofino bezoeken aan de andere kant van het eiland, een slingerende weg met flinke hellingen bracht ons daar. Onderweg stopten we in Cathedral Grove, een drukbezochte plek waar bomen van honderden jaren oud staan met stammen die een doorsnede halen van 1,5 tot 2 meter. De soorten zijn western red ceded, hemlock spar en douglas spar.Het is een bijzondere ervaring om tussen deze reuzen door te lopen en omdat men de omgevallen bomen laat liggen krijg je een goed idee van de afmetingen. Tofino is een populair toeristenoord, het ligt aan het eind van een schiereiland, dat grotendeels Nat.Park is.En druk! We hadden moeite om een plekje op een camping te vinden, voor veel geld konden we een parkeerplaats, meer was het niet, bemachtigen. Dat weerhield ons er niet van om ook hier een boottochtje te maken, jammer genoeg zagen we geen walvissen, wel orka's en een zeeotter, maar we hebben gevaren op de Pacific Ocean en dat is ook niet niks! We hadden het idee dat deze walvisvaarders niet zo zorgvuldig waren met de dieren als de vorige, we vonden dat er min of meer gejaagd werd. Er waren meer boten tegelijk in het gebied, waarbij een paar zodiacs, die veel sneller varen. Ook bij Victoria, onze laatste stop op Vancouver Island waren de walvisvaarders aktief, daar waren wel 6 boten tegelijk bezig, het moet een lucratieve bezigheid zijn.
In Victoria konden we de boot reserveren (al weer!) naar de overkant; Port Angeles in de VS.
Victoria is een mooie stad, doet erg Engels aan met zelfs een wassenbeelden museum en rode dubbeldekkers. Rondom de binnenhaven zijn alle toeristische highlights en wij gingen voor het Royal BC Museum.
Nou, dat is geweldig, er zijn hele landschappen nagebouwd, zoals bos, moeras en zee met de bijbehorende planten en dieren. Een indrukwekkende verzameling totempalen en veel over de levenswijze van de oorspronkelijke bewoners. Deze First Nations wonen nog over het hele eiland en het Noordwesten van Canada, maar hun oorspronkelijke levenswijze is vrijwel verdwenen na de komst van de Europeanen. Hun aantallen zijn gehalveerd door ziektes als pokken en ook alcohol en vuurwapens droegen bij tot hun ondergang. Tegenwoordig worden hun rechten wel erkend, ze wonen in dorpen met zelfbestuur; in onze ogen zijn deze dorpen armoedig en laten een groot verschil zien met de latere bewoners van Canada. De overheid geeft steun bij huisvesting en werkgelegheid en ze hebben invloed bij projecten als oliewinning en mijnbouw, die in hun gebieden gestart worden.
Hopelijk zullen de First Nations zich weten te handhaven, hun kunstzinnige uitingen zijn in veel winkels te koop, maar of ze daar een bestaan van hebben?
Over het vervolg van de reis door de staten Washington en Oregon in het volgende verslag.
Hartelijke groeten aan iedereen!
Alle Vagebonders een mooie reis naar Syrie en Jordanie gewenst!
-
24 Augustus 2010 - 17:49
Jannie En Arie:
Wat geweldig! En de beren die jullie hebben gezien! We hebben pure heimwee..
Groetjes, veel plezier -
24 Augustus 2010 - 18:27
Johan En Lennie:
Leuk om jullie reisverslag te lezen en we genieten van de mooie foto's. Wij vertrekken 11 september richting Budapest. Groeten van Johan en Lennie -
24 Augustus 2010 - 18:42
Nelleke:
Wat een fantastische reis! En heel leuk om middels de verslagen en foto's een beetje met jullie mee te reizen! Ik kijk weer uit naar het volgende reisverslag! Liefs en groet. -
25 Augustus 2010 - 07:56
Joke En Dick:
Bedankt voor de goed reiswensen. Veel plezier verder met jullie avontuurlijke reis -
26 Augustus 2010 - 07:17
Klaas En Jelma:
Fijn dat er weer een levensteken is gekomen.
Prachtige reis maken jullie,we genieten ervan.
Nog 2 maanden te gaan.Zijn benieuwd.Prachtige foto's Rob.
Groeten,Geniet ze. -
26 Augustus 2010 - 07:51
Delia:
Hallo Inge en Rob
Ik lees dat jullie genieten en veel nieuwe ervaringen opdoen.
Wij staan startklaar voor de nieuwe reis.
Groetjes kees en delia -
26 Augustus 2010 - 20:45
Ellen Roos:
Lieve buurtjes wat een schitterende verhalen maar ........
Hier staan de stofnesten tot bijna over de drempel.
Waar hebben jullie de stofzuiger verstopt ??
Ik ken inmiddels alle gaten en kieren in jullie huis maar ik kan alleen de slang vinden.
Gr Ellen -
27 Augustus 2010 - 12:57
Hans En Riet:
Hallo Inge en Rob,
Weer een prachtig reisverslag met bijbehorende foto's.
We beleven jullie reis nog altijd mee.
Nog 65 dagen en het zit er weer op voor jullie.
Hans en Riet
-
05 September 2010 - 16:35
Judith En Nanning:
Net wat ik jullie vertelde: het BC museum is echt een topper. Hoe vonden jullie de veerpontjes op het water van de baai. Geinige dingen he. En daar tussendoor weer landende watervliegtuigen!
We zijn net terug van 14 dagen kamperen in en door Frankrijk met fantastisch weer. Ruerd, Eveline en Puck hebbem genoten in La Source. -
15 September 2010 - 20:15
Roeland&Annerike:
waanzinnige mooie foto's, kan ik al een cursus bij boeken Rob?
ook de totems gaven weer een mooie herinnering aan vervlogen tijden
En ook nog een bosbrandje gezien
veel reis plezier en tot ziens op naar het volgende verslag
groeten ook van Jolien, Renske en Fredrike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
