Naar de Yukon.

Het verhaal is gedeeltelijk overgekomen. De wandeling tot de grootste waterval is 2 uur retour. Waar we niet op hadden gerekend waren de plankiers, die tegen de rotswand aangebouwd zijn, zodat je boven de rivier loopt en de vele medewandelaars. Het was een enerverend tochtje, zowel voor de hond als voor ons maar de verste waterval was wel de mooiste.De weg komt uit bij Lake Louise, een beroemd meer vanweg de blauwgroene kleur van het water en het zicht op de gletsjer aan het eind. Die dag waren we sportief ingesteld, dus nog maar eens tot het eind van het meer gelopen, zonder de hond, die uitgeteld in de auto lag. Ook daar liepen we bijna in colonne, de bloemen langs het pad maakten veel goed.
Alle campings in de buurt waren vol, er was een soort noodopvang, een parkeerterrein langs de weg en daar hoorden we ineens in onvervalst Zaans: nee maar, toch geen Nederlanders helemaal hier met de auto? Wel dus, de spreker kwam uit Wormerveer en woonde al 30 jaar in Canada. Het was een gezellig praatje, gezamenlijke bekenden kwamen er niet uit.
Vanuit Lake Louise gaat de Icefield Parkway naar het Columbia IJsveld, de Athabasca gletsjer komt bijna tot de weg.Je kunt erheen met de bus en dan verder met een speciale wagen, het ijs op, maar het was regenachtig, niet gedaan.
Tot Jasper waren er nog meer watervallen en in Jasper konden we wat inkopen doen voor het volgende traject. Tot Prince George zagen we 4 keer een zwarte beer, waarvan 1 bruin, die toch zwarte beer heet. en verder hert met jong en een coyote (tussen hond en wolf in), stond langs de weg en keek me aan of hij wel meewilde, hij zou tevreden zijn met hondenvoer.
Na Prince George veranderde het landschap, geen bergen meer, bossen en weilanden. In Dawson Creek begint officieel de Alaska Highway, weg 97 loopt door tot Watson Lake. Het bord "0 mile"staat in Dawson Creek en over de aanleg van deze weg in het volgende verslag, want de verbinding is niet goed.