De eerste grizzlybeer!
Door: inge
Blijf op de hoogte en volg inge
12 Juli 2010 | Canada, Ottawa
De campings langs de route zijn meestal van de overheid, geen voorzieningen behalve een droogtoilet (wij zouden het een plee noemen) en voor water een pomp, soms een kraan. Mooie plekjes, altijd een picnicbank en stookplaatsje erbij. Bij een meer kon Ike weer eens in het water spelen, maar 's nachts hadden we een geweldig onweer met harde wind, Rob heeft weer een uurtje opgezeten. In het meer zwom de common loon, de nationale vogel van Canada, die op de 1-dollarmunt staat afgebeeld. Een soort duiker ,ik weet geen nederlandse naam. Hij staat op de foto, evenals de berggeiten langs de weg. Verder langs de weg beren, eentje rende vlak voor ons naar de overkant en en was een jonge beer. Moeder was niet te zien, het jong was niet bang en liep om de auto en ging zelfs een paar keer op de achterpoten staan om naar binnen te kijken. Een boswachter die langsreed vroeg of we het beertje gevoerd hadden, nee natuurlijk. Dit voeren mag beslist niet, beren raken dan gewend aan mensen en kunnen te opdringerig en daardoor gevaarlijk worden. Overal hangen borden met "a fed bear is a dead bear" ofwel een gevoerde beer is een dode beer. Ze moeten soms afgemaakt worden als ze te lastig zijn of verongelukken op de weg.
We reden verder naar Liard Hot Springs, waar in een prachtig begroeid stukje bos een warme bron van 45 gr. is, er is een bad van gemaakt met "voorzieningen": kleedhok en droogtoilet, douches ho maar, geen waterleiding daar. Je loopt erheen overeen plankier door een moeras, waar de mooiste wilde planten staan en bij het bad waan je je in de tropen, heerlijk warm water en een groen paradijsje eromheen.
Tijdens de aanleg van de weg was dit een kamp, je kunt je indenken dat de werkers hiervan genoten na een zware dag in de rimboe.
's Avonds hadden we bezoek: een echte avonturier van 73, die de hele wereld afreisde, vnl. op zoek naar zeldzame planten. Hij vond Ron z'n foto's erg mooi en de plantennamen vlogen over de tafel. Ik kreeg de raad lid te worden van een plantenclub, dan kon ik mee met reisjes!
Op dit traject tot Lake Watson zouden bisons zijn, nu, dat was de volgende dag raak: een hele kudde op de weg. En toen kwam de klapper van de dag: een grizzlybeer met 2 jongen in de berm, moe gulzig gras etend en de jongen hobbelden mee. Het ging een hele tijd goed, tot er een stel racewagens stopte, knip, knip en vol gas verder. Ma beer was het zat, ging op de achterpoten staan (wat is zo'n dier dan groot!) overzag het geheel, draaide ons haar rug toe en verdween met de koters in het bos. Verderop was nog een grizzly, die had het snel bekeken, hij kroop in een drainagebuis onder de weg.
In Watson Lake, 992 km vanaf Dawson Creek, staat het bos van de kentekenplaten. Hier is het gebruik dat je of een kentekenplaat van de auto of een naambord van je woonplaats achterlaat. Dit wordt allemaal op palen gespijkerd, de stand was op dat moment 67.395 stuks. De foto maakt het duidelijk, er hangt zelfs een paar Hollandse klompen.
Door het bezoekerscentrum waar dit bos bijhoort werden we ruimschoots voorzien van folders, voorlopig genoeg te lezen hier.
Vanuit Whitehorse allemaal de hartelijke groeten, wie nog op vakantie gaat veel plezier en mooi weer.
Tot nu toe hebben wij ruim 15.000 km afgelegd.
We reden verder naar Liard Hot Springs, waar in een prachtig begroeid stukje bos een warme bron van 45 gr. is, er is een bad van gemaakt met "voorzieningen": kleedhok en droogtoilet, douches ho maar, geen waterleiding daar. Je loopt erheen overeen plankier door een moeras, waar de mooiste wilde planten staan en bij het bad waan je je in de tropen, heerlijk warm water en een groen paradijsje eromheen.
Tijdens de aanleg van de weg was dit een kamp, je kunt je indenken dat de werkers hiervan genoten na een zware dag in de rimboe.
's Avonds hadden we bezoek: een echte avonturier van 73, die de hele wereld afreisde, vnl. op zoek naar zeldzame planten. Hij vond Ron z'n foto's erg mooi en de plantennamen vlogen over de tafel. Ik kreeg de raad lid te worden van een plantenclub, dan kon ik mee met reisjes!
Op dit traject tot Lake Watson zouden bisons zijn, nu, dat was de volgende dag raak: een hele kudde op de weg. En toen kwam de klapper van de dag: een grizzlybeer met 2 jongen in de berm, moe gulzig gras etend en de jongen hobbelden mee. Het ging een hele tijd goed, tot er een stel racewagens stopte, knip, knip en vol gas verder. Ma beer was het zat, ging op de achterpoten staan (wat is zo'n dier dan groot!) overzag het geheel, draaide ons haar rug toe en verdween met de koters in het bos. Verderop was nog een grizzly, die had het snel bekeken, hij kroop in een drainagebuis onder de weg.
In Watson Lake, 992 km vanaf Dawson Creek, staat het bos van de kentekenplaten. Hier is het gebruik dat je of een kentekenplaat van de auto of een naambord van je woonplaats achterlaat. Dit wordt allemaal op palen gespijkerd, de stand was op dat moment 67.395 stuks. De foto maakt het duidelijk, er hangt zelfs een paar Hollandse klompen.
Door het bezoekerscentrum waar dit bos bijhoort werden we ruimschoots voorzien van folders, voorlopig genoeg te lezen hier.
Vanuit Whitehorse allemaal de hartelijke groeten, wie nog op vakantie gaat veel plezier en mooi weer.
Tot nu toe hebben wij ruim 15.000 km afgelegd.
-
13 Juli 2010 - 09:10
Hans:
mooie verhalen.......wij lezen ze graag!
even een vraag van huishoudelijke aard: misschien krijg ik een niet te onderdrukken aandrang om de kozijnen en luiken van La Source in de beits te zetten en mocht dat dan daadwerkelijk tot uitvoering komen welke kleur moet dat dan zijn? in de garage staat o.a cetabever Mahonie niet veel maar dat is wel een aanwijzing. Of moet er heel wat anders op?
Verder wil ik graag weten wat de mengverhouding van de brandstof is voor de motormaaier. -
13 Juli 2010 - 13:59
Albert En Ine:
Alles is aangekomen op
ons nieuwe adres.
Wat maken jullie een avonturen mee.Heerlijk om te lezen.
Veel sukses en plezier
op de verdere reis.
a+i -
13 Juli 2010 - 14:31
Els:
Bereleuk jullie berenavonturen!!!!
Veel plezier verder, we genieten van de verhalen, leuk geschreven Inge! -
15 Juli 2010 - 13:49
Judith En Nanning:
Zo, de verslagen zijn weer op de post. Meestal levert dat een aardig telefoontje op van nicht Gre. Tja, Lake Louise is net Marken en Volendam. Daarentegen was het bij Moraine Lake minder hectisch en wel zo mooi. Hebben jullie Mount Edith Clavell ook nog gezien? Inmiddeks 15.000 km verder, met een gemiddelde van 250 km per dag. Er moeten wel dagen zijn dat jullie de hele dag rijden en meer dan 500 km afleggen. Geniet!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
